3. Gözdeki Ütopya

                                                              Sadece Bir An İçin      ''O yollardan ben de gitmeyeceğim!'' dedim. Hangi yollardan olduğunu sormadılar. Geçmişteki dostluklardı unutan, unutmak isteyen. Aslında özlemiştim, fakat önemi yoktu bazı şeylerin. İdea'm o değildi ve bundan utanmıyordum. Farklı görmek istiyordum ve ısrarla farklı görüyordum bazı şeyleri. Bu benim özelliğim değil, belki de büyük bir zayıflığımdı. Tabii ki kendimi övmüyor ya da aşağılamıyorum. Aşağılanmak için yukarıda olmak gerekir. Diğer bir deyişle Diyojen'in dediği gibi ''Sen beni aşağılayabilirsin, ama ben aşağılanmam.''  Dinlediğimiz müziklerde coştuğumuz arkadaşlıklarım oldu. Bazılarını çok özledim.. kim özlemez ki? Özlemek büyük bir güçtür insanın elindeki. Ama ben ''Bana tarif etmediğin o yollardan ben de gitmeyeceğim!'...

Rabindranath Tagore Düşünüyorum da, sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek... Yumuşacık kalbimizin fark edilmesi, naif yönlerimizin keşfedilmesi, cesaretsizligimizin anlaşılması, korkularımızın paylaşılması sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti. Kabuklarımızın altında kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız... ...Ve ne kadar güçlü korunuyoruz, kalkanlarımızın ardında. Hissedilmeden, el değmeden, sevgimizi göstermeden. İstiridyeler, deniz minareleri, midyeler. Kirpiler ve kaplumbağalar gibi. Sahi koruyor mu bizi bu çatlamamış sert kabuk? Kimse incitemiyor mu duygularımızı, inançlarımızı, benliğimizi? Yoksa zarar mı veriyor bu ürkeklik, bu kabuk bize.? Hissettiklerimizi gölgeliyor, yansıtmıyor mu gerçek kimliğimizi? duygularımızı bastırıyor, el ele tutuşmamızı engelliyor mu? Eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam ve bir yıldız kadar parlak. Ne çıkar ateşböceği sansalar beni? ... Belki en hoyrat yürek bile ateşböceğinin o uçucu, masum, sevimli çocuk...